Digitale Fotografie Vakantie

Tamron is jarenlang een echt budget merk geweest. Net als Sigma. Waar, wanneer, hoe en waarom beide het roer om hebben gegooid kan ik niet meer helemaal achterhalen. Als ik een van beide merken op tafel zag komen tijdens de cursus gingen als vanzelf de haren op mijn armen overeind staan. De "oude" Tamron en Sigma lenzen stonden altijd garant voor onscherpte, veel vignettering en moeilijk scherpstellen. Het kostte niet veel, maar het was ook niks.

Maar das war einmal. Er is heel veel veranderd. Mijn oude Nikon 70 -200 mm F/2.5 VR voldeed niet meer. Op de Nikon Z6 waren de gemaakte foto's niet om aan te zien. Objectief niet meer goed? De resolutie van de Z6 te hoog voor de alweer 20 jaar oude Nikon lens? Van alles geprobeerd, back and front focus ingesteld, maar echt lekker scherp werd het niet meer. Een tijd lang ermee door gemodderd, soms nog wel eens gebruikt, om vervolgens weer heel snel op de plank te plaatsen en niet meer in de fototas.

Met 1 goed objectief kun je ook alles fotograferen. Stapje naar voren en en een stapje terug is ook zoomen. En toch valt niet alles daarmee op te lossen. Soms wil je of moet je gewoon een langer objectief kunnen gebruiken. Een 70-200mm is wat dat betreft een vrij standaard objectief. Hoort bij een ieder toch wel in de tas te zitten.

Ga je kijken naar de mirror less 70-200mm objectief prijzen dan schrik je je een ongeluk. Mirror less camera's gaan door daar waar de DSLR camera' stoppen, qua gebruikers vriendelijkheid en ook kwaliteit. Daar hangt echter wel een prijskaartje aan.

Canon EF 70-200 mm F/2.8 L USM 1379 euro
Canon 70 -200 mm F/2.8 L IS USM 1899 euro
Canon RF 70-200mm F/2.8 L IS USM 2589 euro
Nikon AF-S 70 - 200 mm F/2.8E FL ED 2199 euro
Nikon Z 70 - 200 mm F/2.8 S VR 2499 euro (net in prijs verlaagd, 25-12-2020)
Sony 70 - 200 mm F/2.8 G SSM II 2699 euro
Sony 70 - 200 mm F/2.8 GM OSS 2499 euro

Op de Canon EF 70 -200 mm F/2.8 L USM allemaal erg dure objectieven, maar dit objectief heeft dan ook dezelfde problemen als de oude Nikon eerste generatie 70-200mm. Het kan gewoon niet meer. De camera's met hun hogere resoluties maken gehakt van dit soort objectieven. Figuurlijk gesproken.

Voor de bovenstaande prijzen heb je diepe zakken nodig en lang niet iedereen heeft die of heeft het er niet voor over. En dat is helemaal geen schande. Veel geld uitgeven is makkelijk als je het hebt en als je het niet hebt wordt het best wel een stuk lastiger. Zeker als je niet wilt vervallen in de objectieven die eigenlijk niet meer kunnen met de huidige generatie spiegelloge camera's. Als je toch iets wilt kopen maar niet de hoofdprijs wilt betalen dan staat je een zoektocht te wachten. Die heb ik middels deze test voor 50% opgelost. Ik heb de Tamron 70 - 200 mm F/2.8 G2 gekocht. Ik had echter ook voor de Sigma 70 -200 mm F/2,8 kunnen kiezen. Dat heb ik niet gedaan. Waarom niet? Hmm een soort onderbuik gevoel.

Ook ik heb veel zitten kijken op Youtube, zelfs naar Jared Polin. Ik kwam toch iedere keer weer een bepaald enthousiasme tegen die mij wel aansprak. Bleef over welke te kopen. De Nikon van toen nog 2799 euro hing het zeker weten niet worden. Terwijl dat absoluut en zeker weten de beste 70- 200 lens is die momenteel te koop is. Ik ga echter geen 2800 euro voor een objectief uitgeven.

Er beleven nog maar twee keuzes over, de Sigma of de Tamron en het werd dus de Tamron. In deze test ga je niet lezen dat het Tamron objectief net zo goed is als de Nikon Z 70 - 200m F/2.8. Want dat is gewoon niet waar. Daarvoor zijn verschillende redenen.

Op het moment dat je de Tamron koopt moet je je direct realiseren dat je op de Nikon de FTZ adapter nodig hebt. Een schakel ertussen en schakels gaan altijd ten koste van kwaliteit. De vraag was alleen hoeveel?

De Z mount van Nikon is een stuk groter dan de F mount van de Tamron nog gemaakt voor de "oudere" generaties Nikon en Canon DSLR's. De Z mount kan en wil een bredere lichtinval hebben vanaf de achterkant van het objectief. Met andere woorden. de Z mount vatting is breder en groter dan de achterkant van de F mount Tamron lens. Hoe haalt de Tamron lens dan de hoeken van de Full frame beeldsensor formaat? Niet teveel vertekening of vignetering?

Nou dat valt me erg mee. Alleen op F/2.8 is er wel wat vignetering zichtbaar. 1 tikkie omhoog met het diafragma en je bent er zo goed als vanaf. Voor de Canon versie van Tamron is dit anders. De Canon heeft een "normale bajonet vatting" die minder groot is. Dus vanuit de lens bekeken kan het licht komende uit de 70 - 200 mm meer rechtdoor gaan in een Canon spiegelloze camera of DSLR. Want deze test is natuurlijk niet alleen geschreven voor het gebruik met spieglloze camera's. Deze test is ook voor gebruik met DSLR camera's.

Zoals gewoonlijk zitten er overal weer voor en nadelen aan. Het Canon bajonet systeem is kleiner waardoor er altijd iets minder licht binnen zal vallen. In ieder geval minder makkelijk. Want hoe groter het gat des te makkelijk valt het licht naar binnen. Gewoon natuurkunde. Nikon heeft een grotere bajonet vatting, maar dat is nu bij het kopen van een merk vreemd objectief in eerste instantie wel een nadeel. Dat is ook de reden waarom een Nikon Z 70-200mm F/2.8 de top van de top is. De lens is gemaakt om een groter gat met licht te vullen. Canon heeft daar geen last van, die doen het met kleinere gaatjes en Tamron probeert voor beide merken een prijsgat in te vullen met een nagenoeg 2x goedkoper objectief.

De helft minder betalen en dan uiteraard wel het liefst dezelfde kwaliteit wensen als bij de lens die je niet kan of wilt betalen! Beetje Alice in Wonderland achtige gedachte. Maar goed, toch maar de gok genomen, enthousiast door alles wat ik gelezen en gezien had, maar mij ook realiseerde, zoals gewoonlijk, dat ik anders tegen dingen aankijk. En zeker niet alle positieve testen zomaar geloof. Vaak is wat er geschreven of gezegd wordt toch vaak een kwestie van je eigen keuze rechtvaardigen.

Het eerste wat je wenst is scherpte. Loeischerp. Alles kunnen zien. En dan ook graag een hele mooie achtergrond onscherpte. En dat alles voor de helft van de prijs.

Hierboven zie je een uitsnede van een op 100% ware grote selectie. Waarbij ook gebruik gemaakt is van dieren ogen herkenning. Gebruik ik normaal nooit. Ik bepaal zelf wel waar ik scherp stel, maar in dit stadium met het nieuwe objectief was ook direct mijn vraag zou dat werken? In combinatie met het merk vreemde objectief.

Kijk zelf, scherper dan dit wordt het niet. De scherpte ligt ook precies op het oog en wimper. Er waren echter ook enkele foto's waar de scherpte een paar millimeter naar voren lag. Ja, zo nauw luister het. F/2.8 kopen voor een full frame is deel 1. Maar je moet ook steeds nauwkeuriger scherpstellen. Dit is erg belangrijk. Veel mensen overzien dit niet of vergeten het. Nu had ik dit int dit geval niet zelf gedaan, maar de camera (ik had een iets te groot scherpstelpunt gebruikt). Later zelf het scherpstelpunt op het randje van het oog plaatsen en zie het resultaat.

Hoe dan ook, dit is scherp. Ik heb het gevoel dat dezelfde foto met de Nikon Z 70-200mm nog iets scherper geweest zou zijn. Ik hem hem getest van een cursist, ,maar de cursist en lens waren niet hier. Vergelijken de foto's heb ik niet kunnen maken. Maar na het uitgeven van het geld voor de Tamron, de helft, vond ik deze scherpte in ieder geval indrukwekkend.

Na de geiten komen de kippen. Ook met F/2.8 met een 1/125 e seconde. Prima. Hier valt ook meer te zien in de achtergrond. Lekker zacht, mooi. Rustig. Erg aangenaam. So far so good. Dit waren twee foto's op korte afstand van het onderwerp. Nu kijken als het wat verder weg is.

Een landschap gefotografeerd op F/2.8. Hoezo moet een landschap altijd met een hoog F getal gefotografeerd worden? Ik wilde alleen maar scherpte op het graan, de eerste rij. En de rest mocht allemaal lekker onscherp worden. Hmmm ook prima. Niks mis mee. En geen vignetering waarneembaar. Dat had ik met sommige foto's dichterbij op F/2.8 wel.

Nog een landschap gefotografeerd op F/2.8. Niet logisch misschien maar dit is wel wat ik het eerste test. Omdat je daarom deze lens hebt gekocht of gaat kopen. Voor laag F/2.8 gebruik. Anders kan je ook wel voor weer eens de helft van het geld een F/4 versie aanschaffen van een 70-200mm. Nee je wilt perse die F/2.8. Op deze manier kun je niet heel veel zien. Dus even vergroten naar 100% met een deel uitsnede.

100% ware grootte, deeluitsnede. Er was scherp gesteld op de stal. Dit ziet er goed uit. Ja, de Nikon Z 70 - 200 MM F/2.8 is met dit soort foto's nog scherper. Absoluut. De Nikon is scherper op grotere afstanden. Verder weg. Ik denk dat het te maken heeft met het glas wat Nikon gebruikt. De arena coating en de Nano coating zijn niet aanwezig in de Tamron. Komt daar de 1400 euro prijs verschil vandaan? Ja, onder andere. De coatings inclusief de speciale behandelingen van het glas kosten serieus veel geld. Tamron maakt gebruik van Low dispersie glas, maar dat is toch van een andere orde. Het geeft niet, maar hier komen de verschillen vandaan.

Ik vergis me zelden met dit soort zaken, maar op de langere afstanden heeft het glas van Nikon wel haar voordelen. Maar ja, weer die 1400 euro prijs verschil, ik zal het denk ik nog veel vaak schrijven. Ik kan het ook andersom benaderen. Voor de helft van de prijs bijna dezelfde resultaten. Is de ene nou zo goedkoop of die ander zo duur? Nou die ene is echt wel heel erg duur. Dat is zeker. En dat de Tamron eigenlijk heel erg goedkoop is, is ook wel zeker.

Op een nog grotere afstand is dit dorpje Rocamdour gefotografeerd. Bijna tegenlicht, lastige omstandigheden voor het Tamron (of ieder ander objectief). Zo test je objectieven, niet met vlak en egaal licht. Hierboven zie je de totale foto. We gaan weer naar de 100% crop factor kijken.

En dan zie je dit. Echt knetter scherp. Gefotografeerd op F/11. Het hoger diafragmeren, wat ook logisch is voor bovenstaande foto, lost als er al problemen waren allemaal op. Dat terwijl de licht omstandigheden niet makkelijk waren. Ik zie pure scherpte, geen vignetering. En misschien moet ik wel bij vermelden dat ik zelf inmiddels ook iets meer ervaring had met dit objectief. Op F/2.8 is dit Tamron objectief op grotere afstanden iets wolliger in eerste instantie. Wolliger dan de Nikon versie. Het is het glas en de coating die het 1500 euro prijs verschil onder andere maken. Ja, daar is hij weer. De Nikon is gelijk goed ook op F/2.8. Maar normaal gesproken fotografeer je dit niet met F/2.8.

Het gekke bij de Tamron is, is dat als je iets inzoomt in je foto het wollige meteen verdwenen is. Het is alleen bij het zien van het totale beeld. Het doet me een beetje denken aan de Hasselblad lenzen. Die hebben dat ook. De scherpte is heel erg zacht en dat kan wat wollig overkomen. Totdat je gaat inzoomen. En dan komt ineens de waanzinnige scherpte naar voren. Wat me brengt op het punt dat echte scherpte altijd heel erg zacht is. In tegenstelling tot wat de meeste denken. De meeste mensen willen een soort puntige scherpte zien. want dan is het echt scherp is de redenering. Het is precies andersom bij de echt goede lenzen. Echte scherpte is zacht.

Zover de afdeling scherpte. Dat zit wel goed. Indruk wekkend zelfs. Dat je blijft zitten met de vraag, hoe kan dit? Voor zoveel minder geld toch echt een hele goede lens kopen!

Bij ieder merk heeft de vibratie reductiue een andere naam, maar doet uiteindelijk hetzelfde. Het tegengaan van ongewenste bewegingen in je foto. Bij Tamron heet dit VC. En dan is er Mode 1,2,3. De meeste foto's zul je schieten op VC 1.

Ieder merk wil zich graag onderscheiden door aan te geven hoeveel stops er gecorrigeerd kan worden. Ik denk dan altijd: " gecorrigeerd ten opzichte van wat?" Die waarde wordt er nooit bij gegeven. Dus zegt het niet zoveel. Er is maar 1 test, de praktijk. In een donker hoekje van mijn werkkamer hangt een plank met wat fotopapier erop. ISO 1600 F/2.8 en een 1/15 e sec gaven nog perfecte beelden. Geen beweging van de hand waarneembaar of enig ander getril. Hieronder zie je de foto staan. Het is indrukwekkend hoe goed de VC functie van de Tamron werkt.

Normaal gesproken komt deze bij Nikon vanuit de camera. Maar de Tamron is niet gemaakt voor het Nikon Z systeem. Je moet dus gebruik maken van de ingebouwde Tamron VC functie. Inclusief de FTZ adapter. Het werkt perfect, ok kan niets anders schrijven. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder op 200mm met een 1/15 e sec uit de hand scherpe en onbewogen foto's heb gemaakt. Keer op keer. Bij een 1/13 e sec was het af en toe niet helemaal meer stilstaand. Maar wel vaak, maar niet meer 100% van de gemaakte foto's.

Links zie je de totale foto. Rechts een crop van een 100% vergroting. De scherpstelling lag op de onderste doos papier. Kortom een erg aangename VC functie. De beste die ik tot nu toe gezien heb. Nu test ik dat niet bij alle 70-200 mm objectieven. Maar met mijn voorganger bij Nikon kon ik in dit soort situaties echt niet lager dan een 1/80 of een 1/60 e sec. Met de Fuji 50-140 mm kom je ook een eind, maar ook met de Fuji haal je geen 1/15e sec. uit de hand. Indrukwekkend.

De Tamron 70 -200 mm F/2.8 G2 is een dijk van een objectief. Nee, hij is niet zo goed als de Nikon 70 - 200 mm Z serie S lens. Die is echt nog scherper, beter en mooier. Helaas kan ik dat in deze test niet laten zien omdat ik deze niet als vergelijk beschikbaar had. De Nikon is compromisloos en de Tamron niet. Een voorbeeld hiervoor is de de voorste lens. Die is 77 mm ( filtermaat) terwijl die bij Nikon 72 mm is. Nikon maakt gebruik van nog beter glas en coatings. Tamron doet het een stapje rustiger aan en moet daarom de voorste lens iets groter maken om toch tot een hele gave F/2.8 lens te komen. Meder daardoor is de Tamron best zwaar. En zo zijn er nog wel wat zaken.

De zonnekap van de Tamron laat zich keer op keer moeiteloos plaatsen. Wat een verademing vergeleken met de Fuji 50-140mm lens zonnekap. Dat is altijd een gevecht om die op de lens te krijgen. terwijl laat genoemde toch echt nog een stukje duurder is. De bouwkwaliteit van de Tamron is sowieso helemaal goed. Voelt goed, is stevig, voelt lekker aan en houdt goed in de hand.

Dat ze zoom ring helemaal vooraan zit vind ik wel heel erg wennen. Ik grijp nog steeds regelmatig mis. Je moet verder reiken met je arm. Alles went, maar bij mij duurt het nog even. Het is raar dat het gene je het meest gebruikt verder weg is geplaatst.